رفتم مرا ببخش ومگواو وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق اتشین پر از عشق بی امید
در وادی گناه و جنونمکشانده بود
ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
دیگر سراغ شعله اتش زمن مگیر
می خواستم که شعله شوم سر کشی کنم
مرغی شدم به کنج قفس بسته واسیر
اری این منم که در دل سکوت شب
نامه های عاشقانه پاره می کنم
ای ستاره ها اگر به من مدد کنید
دامن از غمش پر از ستاره می کنم
عاقبت خط جاده پایان یافت
من رسیده ز ره غبار الود
تشنه بر چشمه ره نبرد و دریغ
شهر من گور ارزویم بود