از این چشم انداز دورفرا دست،زمین شاید توجه خاصی بر نیانگیزد.

ولی برای ما قضیه فرق می کند،دوباره ان نقطه را مرور کنید.ان اینجاست،ان خانه است،ان ماییم.

در ان همه کسانی دوستشان داریم،تمام کسانی که می شناسید،هر کسی که تا به حال در موردش شنیدید

هر انسانی که تا کنون وجود داشته،مجموعه رنج ها و خوشی هایمان،هزاران دین مطمئن،

ایدئولوژی ها و اموزه های اقتصادی،هر قهرمانی وبزدلی،هر سازنده و ویرانگر تمدنی،هر شاه ورعیتی

هر معلم اخلاق،هر سیاستمدار فاسدی،هر ابر ستاره ای هر رهبر کبیری،

هر فرد پرهیزگار و گناهکاریدر تاریخ گونه ما در انجا زیسته است،روی ذره ای گرد و غبار!معلق در اشعه خورشید

زمین منزلگاه کوچکی در پهنه عظیم گیتی است.

به رود های خونی فکر کنید که توسط تمام ان ژنرالها و امپراطور هایی ریخته شده تا از برای جلال و شکوه بتواند

اندک زمانیارباب قطعه ای از این نقطه باشد.

به بی رحمی های بی حد و حسابی فکر کنید که ساکنین گوشه ای از ساکنانبه سختی قابل تمایز در گوشه ای دیگر متحمل شده اند

چقدر سوء تفاهم هایشان مکرر است،چه میزان برای کشتن هم حریص هستند،چقدر نفرتشان عمیق است.

ژست گرفتن های ما، این توهم که ما در جهان حق ویژه و خاصی داریم، با این نقطه کمرنگ نور به چالش کشیده می شوند.

در این تاریکی ها ، در این همه وسعت، هیچ نشانه ای از رسیدن کمک از جای دیگر برای نجات ما از دست خودمان نیست

جای دیگری برای ما نیست،حداقل در اینده نزدیک که گونه ما بتواند به ان مهاجرت کند.

چه دوست بدارید چه نه،در حال حاضرزمین جایی است که در ان ایستاده ایم.شاید هیچ چیز بهتر از این تصور دور و دراز

از دنیای کوچک ماباز نمود خود محوری های نوع بشر نباشد . به نظر من این مسئولیت ما را خطیر تر می سازد

تا با هم مهربا نانه تر برخورد کنیم ،حداقل در این روزهای دم عیدی و نقطه ابی کمرنگمان را پاس بداریم

تنها خانه ای که هرگز شناخته ایم...