<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;} @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { mso-style-parent:""; margin-top:0in; margin-right:0in; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0in; text-align:right; line-height:115%; direction:rtl; unicode-bidi:embed; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";} .MsoChpDefault { font-size:10.0pt;} @page Section1 {size:595.3pt 841.9pt; margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in;} div.Section1 {page:Section1;} -->
چهارشنبه اخر سال که نزدیک می شود رسانه ملی می شود غمکده وانقدر اتش بازی نشان می دهد
که از زندگی ناامید می شوی!
ولی جوانانی که من می بینم، شده به قیمت جانشان می روند و این یک روز را حال می کنند!!!!!!
انهایی که 364 روز سال را باید بنشینند پای تراژدی های تلخ سریال های تلویزیونی،باید بنشینند
پای اخبار کشت و کشتار کشور های دیگر،انهایی که شادیهایشان را بعضی ها عیاشی معنی می کنند!
این روز ها می روند بیرون...
می روند باز چهارشنبه گوری درست کنند که بیا و ببین!
و باز بعضی ها می ایستند به تماشا و نمی فهمند که منع چیزی هیچ گاه مانع از دسترسی به ان نیست.
و باز دل می سوزانند...
واین داستان ادامه دارد همچنان...