مهم بود که عصر ها بنشینی توی تراس خانه

 هی زل بزنی به قهوه ات و اثار الکساندر دومای پدر را زیر و رو کنی و غرق شوی در سه تفنگدارش؛

دو نفره یا تکنفره بودنش اصلا مهم نبود،مهم همان خلوت قشنگ عصرها بود،

 اینکه خودت را تحویل بگیری

اینکه با همان وسواس همیشگی صندلیت را تنظیم کنی رو به بهترین نمای ممکن

که حتما کنار قهوه ات کمی بسکویت هم باشد

اینکه یکی دو ساعتی هم در روز برای خودت بگذاری

خودت باشی و خودت

مهم تو باشی!خودت...

همان مهمترین چیز زندگی...