منم وزیر کشور شب های مهتابی

کنایه میزنی شب و دوباره میخوابی

ترور میان خلوت تاریک شب بوها

در آخرین تپش قلب شب تو می تابی

به توپ بستن مجلس به دست یک دولت

شکست لحظه آخر در آخرین لابی

سَرَم،سَرَم دوباره همان غده بد خیم

همان رفیق قدیمی دوباره بی تابی

سفیر وعده باران کجای دنیایی؟

بیا بده به غزل ها تو وعده آبی

چگونه ره بنمایامنت خورشید؟

چرا تو سنگر ما را نمی یابی؟

سقوط میکند این دولت اما تو

سفیر وعده باران ولی خوابی

«محسن موسوی»