زندگی خالی نیست ،مهربانی هست،سیب هست،ایمان هست،اری
تاشقایق هست زندگی باید کرد.
همیشه عاشق تنهاست ودست عاشق در دست ترد ثانیه هاست و
او وثانیه ها روی نور می خوابند،واو و ثانیه ها بهترین کتاب
جهان را به اب می بخشند.
همیشه با نفس تازه باید رفت و فوت باید کرد که پاک پاک شود
صورت طلایی مرگ.
بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم،دیده ام گاهی در تب ،ماه
می اید پایین،میرسد دست به سقف ملکوت.
دچار باید بود وگرنه زمزمه حیرت میان دو حرف حرام خواهد شد.
نگاه مرد مسافر به روی میز افتاد:چه سیب های قشنگی!
قشنگ یعنی چه؟
قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال.
دچار یعنی عاشق.وفکر کن که چه تنهاست اگر که ماهی کوچک
دچار ابی دریای بیکران باشد.
زندگی گل به توان ابدیت، زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما،
زندگی هندسه ساده ویکسان نفسهاست.
هر کجا هستم ،باشم،اسمان مال من است.پنجره، فکر،هوا،عشق،
زمین مال من است.
به سراغ من اگر می ایید،نرم واهسته بیایید،مبادا ترکی بردارد
اقا گمانم من شما را دوست حسی غریب واشنا را دوست
نه نه!چه می گویم فقط اینکه ایا شما یک لحظه ما را دوست؟
منظور من اینکه شما با من من با شما این قصه ها را دوست
ای وای حرفم این نبود اما سردم شده اب و هوا را دوست
حس عجیب پیشتان بودن نه!فکر بد نه!من خدا را دوست
از دور می اید صدای پا حتی همین پا وصدا را دوست
این بار دیگر حرف خواهم زد اقا گمانم من شما را دوست...
من رابه غیر عشق به نامی صدا نکنغم را دوباره وارد این ماجرا نکنبیهوده پشت پا به غزلهای من نزنبا خاطرات خوب من اینگونه تا نکنموهات راببند دلم را تکان ندهدر من دوباره فتنه و بلوا نکنمن در کنار تست اگر چشم وا کنیخود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکنبگذار شهر سر خوش زیبائیت شودتنها به وصف اینه ها اکتفا نکنامشب برای ماندنمان استخاره کناما به ایه های بدش اعتنا نکن...
رفتم مرا ببخش ومگواو وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق اتشین پر از عشق بی امید
در وادی گناه و جنونمکشانده بود
ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
دیگر سراغ شعله اتش زمن مگیر
می خواستم که شعله شوم سر کشی کنم
مرغی شدم به کنج قفس بسته واسیر
اری این منم که در دل سکوت شب
نامه های عاشقانه پاره می کنم
ای ستاره ها اگر به من مدد کنید
دامن از غمش پر از ستاره می کنم
عاقبت خط جاده پایان یافت
من رسیده ز ره غبار الود
تشنه بر چشمه ره نبرد و دریغ
شهر من گور ارزویم بود
پیرمرد با پسر،عروس و نوه چهار ساله خود زندگی می کرد.
دستان پیر مرد می لرزید،چشمانش خوب نمیدیدوبه سختی می توانست راه برود.
شبی هنگام خوردن شام،غذایش را روی میز ریخت ولیوانش روی زمین انداخت وشکست.
پسر وعروس خیلی از این خرابکاری پیر مرد ناراحت شدند؛
باید درباره پدر بزرگ کاری بکنیم وگرنه تمام خانه را به هم می ریزد.
انها میز کوچکی در گوشه ای از اتاق قرار دادند و پیرمرد مجبور شد به تهنایی در انجا غذا بخورد.
بعد از اینکه یک بشقاب از دست پدر افتاد وشکست،دیگر مجبور بود غذایش را در کاسه چوبی بخورد.
هر وقت هم خانواده او را سرزنش می کردند، او فقط اشک می ریخت و هیچ نمی گفت.
یک روز عصر، قبل از شام،پدر متوجه پسر چهار ساله خود شد که داشت با چند قطعه چوب بازی می کرد.
رو به او کرد و گفت :پسرم داری چی درست می کنی؟پسر با شیرین زبانی گفت:
دارم برای تو و مامان کاسه های چوبی درست می کنم که وقتی پیر شدید در انها غذا بخورید!
وتبسمی کرد وبه کارش ادامه داد...
از ان به بعد همه خانواده با هم سر یک میز غذا می خوردند.
ارتور اش ،قهرمان تنیس ویمبلدون،هنگام عمل قلب در سال 1983،به علت دریافت خون الوده به ویروس اچ ای وی،به بیماری ایدز مبتلا شد.هنگامی که وی در بستر مرگ قرار داشت ،هر روز هزاران نامه از اقصی نقاط دنیا از جانب طرفدارانش دریافت می کرد
یکی از نامه هایی که به دست وی رسید
بدین مضمون بود:
چرا خداوند تو را برای مبتلا شدن این بیماری مهلک انتخاب کرد؟
ارتور پاسخ نامه را چنین نوشت:
در دنیا، پنجاه میلیون کودک شروع به یادگیری بازی تنیس می کنند،از این تعداد، پنج میلیون نفر بازی تنیس را یاد میگیرند،پانصد هزار نفر از انها بازی تنیس را به طور حرفه ای دنبال می کنند،پنجاه هزار نفر وارد مرحله ی مسابقات قهرمانی می شوند،پنج هزار نفر از انها به مسابقات“گراند اسلم“راه می یابند،فقط پنجاه نفر از این تعداد به مسابقات ”ویمبلدون“می رسند،
چهار نفر وارد مرحله نیمه نهایی می شوند،
دو نفر به فینال راه می یابند،
وفقط یک نفر قهرمان می شود...
زمانی که جام قهرمانی را در دستانم نگه داشته بودم ،هیچگاه از خداوند نپرسیدم چرا من؟
امروز نیز که در درد و رنج هستم از خداوند نمی پرسم چرا من؟